HULDE AAN MARCO VAN BASTEN! (Nieuwsbrief nr 12 December 2014)

Begin november was het de Week van de Werkstress, uitgeroepen door minister Asscher. Het was tevens het startpunt van een 4-jarig programma met als doel het bespreekbaar maken en verminderen van werkstress. Via een Facebook pagina (Check je werkstress) kun je een test doen die duidelijk maakt hoe het met jou werkstress is gesteld.

Een slordige 40% van het ziekteverzuim in Nederland wordt veroorzaakt door (over)spanningsklachten. Deze klachten vloeien voort uit werkstress al dan niet in combinatie met spanningen in de privé-situatie. Eén op de acht werknemers geeft aan last te hebben van stress op het werk. TNO heeft becijferd dat werkstress 2,2 miljard euro (!) heeft gekost in 2012.
Het ministerie van Sociale zaken en Werkgelegenheid heeft ook onderzoek laten doen naar een eventueel taboe op werkstress. En dat taboe blijkt er te zijn. 14% van de werknemers durft niet tegen zijn leidinggevende te zeggen dat hij last heeft van werkstress, omdat hij de overtuiging heeft dat dit hem zijn baan zal kosten.

En bijna 25% denkt dat praten over werkstress zal leiden tot een lagere beoordeling. Deze cijfers laten zien dat deze mensen bang zijn om zich kwetsbaar op te stellen. Ze zien het hebben van stress klachten als een zwakte; als iets wat je maar beter verborgen kan houden.

Laat Marco een voorbeeld zijn…

In september verscheen het bericht dat Marco van Basten zijn functie als hoofdtrainer bij voetbalclub AZ had gelegd vanwege stressklachten. Daar was ik enorm van onder de indruk. Hij wist natuurlijk heel goed dat dit breed uitgemeten zou gaan worden in de media, niet alleen in Nederland, maar ook in talloze andere landen….
Maar hij deed het toch: zich kwetsbaar opstellen. Geen flauwe smoesjes of er om heen draaien, nee, hij zei het gewoon: “ik had teveel stress”.

Ok, hij hoeft zich financieel geen zorgen te maken, dat aspect zal bij hem geen rol hebben gespeeld. Maar hij leeft wél in het voetbal wereldje, waar macho gedrag de norm is en waar praten over gevoelens als slap of zwak wordt gezien. Hij heeft zich daar niet door laten leiden. Hij heeft het aangedurfd om zijn echte gevoelens openbaar te maken. Een stap die velen van ons doodeng zouden vinden…
Vermoedelijk zit Marco nu wel een stuk beter in zijn vel en is dat geen mooi resultaat? Ik hoop ook dat zijn handelen een steun zal zijn voor alle mensen die momenteel aan het worstelen zijn met werkstress.

Wat in dit kader misschien ook fijn is om te weten: het zijn juist niet de watjes of de slappelingen die gevoelig zijn voor werkstress of overspanning. Mensen met een gevoeligheid voor stress of overspanningsklachten hebben onder andere de volgende karakter eigenschappen: hard werkend, plichtsgetrouw, loyaal, perfectionistisch, ambitieus en doelgericht.

Dat zijn dus juist de mensen die er wat van willen maken en ervoor gaan. Ongeveer zoals Marco van Basten zeg maar. Geen slecht voorbeeld om je aan te spiegelen, toch?